Προτίμησα εν τέλει αυτήν την εκτέλεση του Arturo Benedetti Michelangeli με τον Μητρόπουλο.
Ταιριάζει καλύτερα με την περιγραφή των λεπτών εκείνων γραμμών από τις πτυχώσεις των αγαλμάτων, που διακόπτονται με τρόπο μουσικό από αμέτρητους διαγώνιους και καμπυλόγραμμους σχηματισμούς και σου κόβουν την ανάσα καθώς προσπαθείς να τις θυμηθείς, όταν απουσιάζει το άγαλμα και μένει στα μάτια σου η εικόνα του.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/42/87/44/428744bc8c2db95a3dd8b66f9d871435.jpg
Η γλυπτική και η μουσική αγκαλιάζονται, φιλιούνται τρυφερά, περιπλέκονται, ταιριάζουν στον υπέροχο κόσμο της μνήμης και των αναμνήσεων και σε παρηγορούν, όταν τα αγάλματα και το πιάνο σου κοιμούνται το βράδυ στο μουσείο.
Τώρα καταλαβαίνω πώς αφήνουν ο αγέρας, η πέτρα, το μάρμαρο, το νερό και το χώμα τα αποτυπώματα όσων έχουν φύγει.
Ταιριάζει καλύτερα με την περιγραφή των λεπτών εκείνων γραμμών από τις πτυχώσεις των αγαλμάτων, που διακόπτονται με τρόπο μουσικό από αμέτρητους διαγώνιους και καμπυλόγραμμους σχηματισμούς και σου κόβουν την ανάσα καθώς προσπαθείς να τις θυμηθείς, όταν απουσιάζει το άγαλμα και μένει στα μάτια σου η εικόνα του.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/42/87/44/428744bc8c2db95a3dd8b66f9d871435.jpg
Η γλυπτική και η μουσική αγκαλιάζονται, φιλιούνται τρυφερά, περιπλέκονται, ταιριάζουν στον υπέροχο κόσμο της μνήμης και των αναμνήσεων και σε παρηγορούν, όταν τα αγάλματα και το πιάνο σου κοιμούνται το βράδυ στο μουσείο.
https://www.nubimagazine.com/musical-liberty-not-pianos-gaza/
Τώρα καταλαβαίνω πώς αφήνουν ο αγέρας, η πέτρα, το μάρμαρο, το νερό και το χώμα τα αποτυπώματα όσων έχουν φύγει.
