Πάντοτε με απασχολούσε η συνέχεια και η ασυνέχεια
στην κατοίκηση των τόπων, οι μετακινήσεις
και οι επιστροφές σε μέρη αγαπημένα, τα εύκολα ταξίδια με επιστροφή ή χωρίς, με γερά σκαριά ή γρήγορες άμαξες. Με
κατακυρίευαν και με συντρόφευαν η νοσταλγία, η συλλογική αλλά και η μοναχική μνήμη, οι ανθισμένοι στην πίσω τους μεριά περίβολοι
που περισσότερο όριζαν τα σύνορα κατοικίας και τις πόλεις από την ύπαιθρο, ή χρησίμευαν
ως αναλημματικοί τοίχοι και ανδηρωτές διαμορφώσεις στα Ασκληπιεία του κόσμου
που δεν νοιάζονταν για τις Αγορές αλλά για την ευδαιμονία και τη θεραπεία,
πρώτα των ψυχών και έπειτα των σωμάτων, τις Ακαδημίες και την αέναη αγωνία για
γνώση.
http://www.cityofnafplio.com/wp-content/uploads/2014/10/anaparastasi-asklipeiiou.jpg
Περίβολοι καλοχτισμένοι,
καλόγουστοι, μάρτυρες και προστάτες της ιδιαιτερότητας
των πολιτισμών, του διαφορετικού, που χτίζονταν για τις ανάγκες ανθρώπων και
συνανθρώπων, ως όροι καλωσύνης και ευδαιμονίας και όχι ως σύνορα του κακού και
της δυστυχίας.
http://www.greek-thesaurus.gr/Neolithic-civilization-Greece.html
Όρια του μέτρου ενάντια
στην πλεονεξία και την ιδιοκτησία, τόσα όσα απαιτούνται για τη διαφορετικότητα και την ευτυχία του πολιτισμού,
http://smuhlberger.blogspot.gr/2009/07/memories-of-catal-huyuk.htm
μακριά, πολύ μακριά από κάθε είδους ομοιομορφία των κατακτημένων από τους πολέμους, πάντοτε με τον ενθουσιασμό της προόδου που
ξεχωρίζει από τη μονοτονία της καθημερινότητας, με ωραίες πύλες που ανοίγονταν σε κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας.
http://users.uoa.gr/~nektar/history/tributes/wonders_of_the_world/ancient.htm
Έπειτα ήρθαν οι πολιορκίες, οι σκοτωμοί,
χρόνια δίσεχτα που ανάγκαζαν τους ανθρώπους να μεταναστεύουν σε καραβάνια στο άγνωστο, με
την ελπίδα ότι θα είναι κι εκείνο ωραίο και φιλόξενο,
http://10gym-patras.ach.sch.gr/prosfiges.htm
όπως ο τόπος τους, οι θάλασσές τους και τα
βουνά τους, με την ανάμνηση των τοπόσημων του δικού τους πολιτισμού και της συλλογικής τους μνήμης. Tότε ήταν που έγινε ανάγκη απαραίτητη η αλληλεγγύη, νόμος η
αγάπη και κανόνας η προσμονή για άλλους
καιρούς που ελπίζουμε να ξανάρθουν, χωρίς σύνορα, χωρίς αυστηρά οχυρωματικά έργα
και χωρίς πολέμους.
Ο πολιτισμός δεν πρέπει και δεν μπορεί να
χάσει τη μάχη με τον καπιταλισμό ούτε η πρόοδος με την αλλόγιστη μανία του
κέρδους και την απληστία.
http://www.eirinika.gr/article/18447/asklipieio-tis-ko-pio-fimismeno-nosokomeio-toy-kosmoy-
anakalypse-germanos-15101902-ena
Τα Ασκληπιεία θα επεκτείνονται με νέα άνδηρα και πανύψηλα δέντρα που φθάνουν έως την απέραντη θάλασσα, έτοιμα να υποδεχθούν τις συλλογικότητες, γεφυρώνοντας τις συνέχειες της μνήμης, με τις μουσικές φωνές χαρούμενων παιδιών που παίζουν τα απογεύματα κρυφτό με τον αέναο χρόνο και την αθάνατη μνήμη.
