Ένας ακόμη αποχαιρετισμός από τις πλατείες

Λιγοστεύουν οι φωνές στις πλατείες του κόσμου...

Αποχαιρετώντας σήμερα τον ποιητή Γιάννη Βαρβέρη, με ένα τσαλακωμένο χαρτί με ξεχασμένους στίχους του ποιητή στην τρύπια τσέπη μας,  βλέπουμε για τελευταία φορά τα βουρκωμένα μάτια του ηνιόχου, ελεύθερου πολιορκημένου στους Δελφούς και το ματωμένο, από το ακάνθινο στεφάνι της έσχατης προδοσίας, μέτωπο του Απόλλωνα  στα λεηλατημένα ιερά του, λίγο πριν από τους τελευταίους διωγμούς των λιγοστών αθώων του τόπου μας. 

Απόπειρα στους Δελφούς

Έχοντας πια κλείσει το μαντείο
δε θα 'πρεπε, Θεοδόσιε
ν' ανησυχείς και να φοβάσαι
λίγα γενναία ερείπια
έναν ηνίοχο μόλις βουρκωμένο
δίχως το άρμα του
μια Κασταλία που ρέει μονάχα
τ' όνομά της
και κάτι ξερά βράχια
σαν σκαλισμένα με μορφές
ιερέων αρχαίων του Φοίβου.
Έχεις ακόμα τις εγγυήσεις
των χριστιανών περιηγητών
των κοσμικών ξενοδοχείων
των τόσων αιώνων που σκεπάσανε
τις δάφνες της Πυθίας.
Όμως ανησυχείς, Θεοδόσιε
κι ίσως κάνεις καλά
ουδείς ουδέν προλέγει πια
απόλυτη η σιγή
- τέλειος χρησμός -
όχι, ουκ απέσβετο και λάλον ύδωρ.

Από το βιβλίο 
Γιάννης Βαρβέρης, Ο άνθρωπος μόνος

Εκδόσεις Κέρδος, 2009

Eπιστροφή

Τρίο σε κόκκινο, 1959, Ε. Κακναβάτος, 7 ανέκδοτα κείμενα και 9 ζωγραφικές αποκαλύψεις

Χάθηκα μέσα στην νύχτα της  καθημερινότητας και του παραλογισμού που αβίαστα φαίνεται ότι επιβάλλουν  οι παράφρονες κυβερνήτες του δήθεν πολιτισμένου κόσμου.  Φαίνεται μερικές φορές κατορθώνουν και επιβάλλουν μίαν ακούσια σιωπή που μπλοκάρει τις σκέψεις καθυστερώντας ακόμη και  τις αναρτήσεις...

Όμως, ο νους δεν υποτάσσεται και ας συνωμότησαν όλοι και όλα για την περασμένη Κυριακάτικη Πρωτομαγιά, με τέτοιον τρόπο που να μην μοιάζει φέτος εργατική, αλλά μόνον Κυριακή της Διακαινησίμου ή του απίστου Θωμά, με νωπό ακόμη τον θρήνο άλλων άωρων νεκρών των πυροτεχνημάτων και των εξορμήσεων, 42 αυτήν τη φορά!

Κατά τα άλλα υποβαθμίζεται  κάθε έννοια πλέον πολιτισμού με τη βία στα γήπεδα, τις συνεχιζόμενες τηλεοπτικές αηδίες και τημ πνευματική μιζέρια, κατ΄εικόνα και καθ΄ ομοίωση εκείνων που την αναπαράγουν, προς πάντοτε ίδιον όφελος. Κατά άλλα ευαγγελίζονται τη διαύγεια και την αυστηρότητα ενώ στα πανάκριβα, πλέον, café της παρηγοριάς και στους δημόσιους χώρους απαγορεύεται, έστω και ανεπιτυχώς, τo κάπνισμα.

Όμως, η κάθαρση επέρχεται σιγά και σταθερά.  Αλλάζει ο κόσμος. Το υποδηλώνουν οι σπασπωδικές αντιδράσεις τους στο πλαίσιο του καθημερινού και παγκόσμιου παραλόγου...

Έγραφε στη Κω, τον Ιούνη του 1994 ο μεγάλος Έ. Κακναβάτος


"Ποιός ακούει απόψε που είναι των σταγόνων"

Η δήθεν Ήριννα παραδίνει τα τείχη της σε ξιφήρεις 

γαλαξίες  όθεν: 

αν έχω αριστερότητα εκεί κάτω στους βουβών
είναι που ο μέγας μονομάχος πολιορκημένος

κάνει έξοδο 

έχοντας μεταλάβει των αχράντων φωνηέντων.

Ε. Κακναβάτος

7 ανέκδοτα ποήματα 

9 ζωγραφικές αποκαλύψεις 

Στον ίδιο ανήκει και η ζωγραφική αποκάλυψη...  σε ασπρόμαυρη φωτογραφία...