Όχι, δεν επέστρεψε ο προδομένος επιγραφικός από το Άουσβιτς. Χάθηκε εκεί για πάντα αλλά το όνομά του έμεινε μαζί με το λαμπρό του έργο. Έτσι γίνεται συνήθως, όπως στις μπαλλάντες σε G Minor και τις αυγές που μας συντροφεύουν τα βιβλία του, σε ωραίες εκδόσεις.
Χρήσιμος. Αυτό έχει σημασία να περνάς από αυτήν τη ζωή, όσο διάστημα σου επιτρέπουν οι ισχυροί και να παραμένεις χρήσιμος και μετά το πέρασμά σου. Να παραμένει η ανάμνησή σου, όταν δούλευες στα χωράφια τις ημέρες της σποράς, του θερισμού, του τρύγου και του πολέμου κι έπειτα, τα μικρά απόδειπνα και τα βράδυα, όταν έγραφες στα απλά ξύλινα τραπέζια τον απολογισμό της ημέρας, καταγράφοντας και ερμηνεύοντας τις μεγάλες πέτρες που σήκωνες, πλάι σε ταπεινούς ανθρώπους.
Έτσι δεν είναι κυρά Μαρία, κυρά Μερόπη, κυρ Μανόλη και κυρία Ελένη; Τον θυμάστε ακόμη όταν σας καλημέριζε στο χωριό, πριν ξεκινήσει την σκληρή δουλειά του!!! Η γλυκιά ανάμνηση ανθρώπων που πέρασαν και σας γέμιζαν χαμόγελα και ανθρωπιά δεν ξεχνιέται εύκολα, γίνεται μέρος της συλλογικής μνήμης του τόπου.
Το τίμησε το όνομά του ο προδομένος προλετάριος των γραμμάτων και των τεχνών κι ενώ συντροφεύει και διδάσκει εμάς που πασχίζουμε να του αφιερώσουμε τη δική μας σοδειά, το μερτικό εκείνης της πανάρχαιας δεκάτης του μόχθου μας, τον θυμούνται ακόμη με αγάπη και οι απλοί άνθρωποι του τόπου που τον γνώρισαν από το καλοσώρισμα της ημέρας, τη δική του καλημέρα, αληθινή από καρδιάς!!!
Κι εμείς, όταν σκύβουμε το κεφάλι επάνω στα πλήκτρα ή όταν αποτυπώνουμε τη συλλογική μνήμη που απέμεινε στον πηλό, την πέτρα ή το μέταλλο, δεν βλέπουμε ούτε νιώθουμε τον αδιάφορο τοπικό άρχοντα που παραμονεύει ή τον κάθε αξιωματούχο ή προϊστάμενο που δεν μπορεί να κατανοήσει τη δουλειά μας και αμφισβητεί ή αμφιβάλλει. Είμαστε περήφανοι και χορτάτοι για το μόχθο και ό,τι κατακτήσαμε με την αγάπη, το πείσμα και την σκληρή δουλειά μας, μόνοι, χωρίς τα δεκανίκια της εξουσίας και των ισχυρών ή των κατά καιρούς ελασσόνων που μας επιτηρούν και επιβλέπουν, χωρίς συναίσθημα, χωρίς λογική, με ελλιπείς γνώσεις, ετερόφωτοι...
Συνεχίζουμε με τη μουσική, το λόγο, τη λογική και την ευαισθησία:
Sense and Sensibility,
και χαμογελάμε.Σε πείσμα των καιρών, που μπορεί να μην έχουν γυρίσματα, αλλά καταγράφονται.
