Δυο τρία χρώματα, δυο τρεις ήχοι μας κυβερνούν περισσότερο, φτιάνουν
περισσότερο τη μοίρα μας, από την ατέλειωτη φλύαρη καθημερινή δοσοληψία.
Σεφέρης. Μικρασιατικά. Μέρες 1848-1950, 99.
Τα νέα έπεφταν σε ένα κενό της ψυχής του. Καθημερινές δοσοληψίες, η τιμή των γραμμάτων, η τιμή της παιδείας, η τιμή της υγιείας των ανθρώπων, η τιμή της τέχνης, η τιμή των αρχαίων, η τιμή της ανύπαρκτης αγάπης για ό,τιδήποτε δεν πρέπει να πληρώνεται κι όμως επέμεναν να το βλέπουν ως εμπόρευμα. Φτήνια, μιζέρια που εκπορευόταν από ψυχές βουλιαγμένες σε μια ύλη από αηδιαστικό λίπος, ανήμπορες να αγαπήσουν και να θυσιασθούν ή ακόμη έστω να μοχθήσουν για κάτι ολότελα δικό τους και όχι τα κλεμμένα από τη δουλειά των άλλων.
https://nomosophia.wordpress.com/2008/05/
Αυτήν τη φορά, όμως, αποφάσισαν να πουλήσουν φτηνότερα, να ξεπουλήσουν περιμένοντας μιαν ουτοπική υπεραξία. Λες και ήξεραν οι δυστυχείς ακόμη και τί σημαίνει η λέξη ουτοπία. Χωρίς να ξέρουν πότε και από πού θα ερχόταν η ανταμοιβή τους, τα τριάκοντα αργύρια. Ανίκανοι ακόμη και να κρυφτούν στα αθώα μάτια μας. Αρκεί που είχαν την ελπίδα ότι κάτι θα εισπράξουν...
"Μόλις αντίκρυζαν ξένο γύρευαν υπέρογκες τιμές για παλιοπράματα", όπως έλεγε και πάλι ο ποιητής, Έκαναν υποκλίσεις και έμοιαζαν χειρότεροι από τους επαίτες της γειτονικής πλατείας, που συμπλήρωνε το σκηνικό του καλοκαιριού, με τις παράγκες, τις πλαστικές καρέκλες και τις τσίκνες από σαπισμένα κρέατα.
Τα μεγάλα και τα ανεκτίμητα είχαν αποφασίσει να πουλιούνται φτηνότερα, σε τιμή ευκαιρίας και με την απαραίτητη δουλοπρέπεια. Είχαν συνηθίσει τις δοσοληψίες κάτω από τα τραπέζια της υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού. Έπειτα κάλυπταν τα νώτα τους παριστάνοντας τους αυστηρούς, για να κρύβονται πίσω από μάσκες σοβαροφανών στελεχών του δημοσίου, φτιαγμένες από την ίδια μήτρα, που θύμιζαν τις μανάδες τους και τους πατεράδες, ίσως και τους δοσίλογους της κατοχής και του εμφύλιου σπαραγμού.
Και η χώρα λιμοκτονούσε, υλικά και ψυχικά. Μόνον για τους εργολήπτες εξασφάλιζαν τα πάντα. Ήθελαν να τα έχουν καλά μαζί τους. Τους κρατούσαν γερά εκείνα τα βρώμικα καλά θαμμένα κοινά τους μυστικά, τα ψέμματα και οι συκοφαντίες για τους αθώους που καταλάβαιναν το σκηνικό. Αυτός είναι ο κρυφός κώδικας επικοινωνίας τους που τώρα αποκρυπτογραφείται.
Λύθηκε το κόκκινο νήμα που μας πνίγει καθώς βγαίνουμε μισοπνιγμένοι από τις θάλασσες και τους κυκεώνες των Ελευσινίων μυστηρίων μας, έξι μήνες στον κάτω κόσμο και έξι στον επάνω...
.http://www.kairatos.com.gr/elefsina.files/el1.jpg
με θρηνωδούς μητέρες από τη Συρία να μας αναζωογονούν με αρώματα γιασεμιών από τη
Δαμασκό και την Αντιόχεια και γυναίκες στα παράθυρα της Σελεύκειας και της Απάμειας,
http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/collection_object_details/collection_image_gallery.aspx?assetId=313669001&objectId=369006&partId=1
h
χωρίς τις μπούργκες, να περιμένουν να σε
ελευθερώσουν και να σε αγαπήσουν χωρίς ανταλλάγματα. 
