Aκύρωση

Μετά από τη διάλυση κάθε υπόνοιας εγχώριων παραγωγικών δραστηριοτήτων, άρχισαν να τα βάζουν με τα δημόσια αγαθά, το νερό, τον αέρα, το φώς, τα ποτάμια, τους υπάρχοντες χερσαίους και θαλάσσιους δρόμους, και τη γη που δεν ανήκει σε κανένα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό καμένης γης, όπως γίνεται πάντοτε στους πολέμους της ιστορίας, ξεπρόβαλαν στην πλημμυρισμένη από αυτόχειρες ανέργους πόλη οι ανιστόρητοι ηγέτες και οι κάθε είδους ελάσσονες προϊστάμενοι, με ρητές εντολές για ξεπούλημα.

periodikotrypa.wordpress.com 

«Ξεπουλήστε!»  Αλλά μην κάνετε κουβέντα για το πού βρέθηκαν:  χρυσά ενώτια, δακτύλιοι ημιπολύτιμοι και πολύτιμοι λίθοι, σφραγιδόλιθοι, φαγεντιανές, πήλινοι φαλλοί, περίαπτα, περίτεχνα αγγεία, ειδώλια, επιτύμβιες στήλες, επιγραφές, χρυσά επιστόμια, χρυσοί σφηκωτήρες,αργυρά και χρυσά σκεύη, μυροδοχεία, γυάλινες ψήφοι, χάλκινες πόρπες και εγχειρίδια, αιχμές δοράτων.  Όχι, δεν προέρχονταν από τάφους, δεν ήταν μαζί με οστά γεγυμνωμένα, ακόμη και αν επρόκειτο για βασιλείς.

Τα μουσεία έπρεπε να αποστειρωθούν άμεσα.  Επικράνθη ο Άδης για τους ευαγγελιζομένους τον επίγειο παράδεισο των εργολάβων, των επενδυτών και της ανάπτυξης.  Εξοβελίζεται ο θάνατος από τους πεζόδρομους, με τους πολύχρωμους κυβόλιθους.  

 Στα παγκάκια, στα πεζοδρόμια, στις γέφυρες τοποθετούνται παντού αιχμηρά καρφιά για να μην μπορούν να σταθούν οι άστεγοι.  Αποστειρωμένοι δρόμοι, πλατείες με πλαστικά άνθη, χωρίς χώμα, έτσι που τίποτα να μη θυμίζει το θάνατο, τον άνθρωπο, τον θνητό.  Αποστειρωμένα μουσεία, χωρίς καθημερινές ιστορίες πενήτων, αγροτών, εργατών, απλών ανθρώπων, χωρίς ενδείξεις προέλευσης.  Δεν υπάρχει συνάφεια με το καθημερινό, τη γέννηση και το θάνατο, την αρχή και το τέλος, τη ζωή, τον άνθρωπο.  Αλήθεια πώς θα είναι η τέχνη, χωρίς την ανθρώπινη μυρωδιά, οι δρόμοι με καλοντυμένους πεζούς, ανάμεσα σε εμπόρους ναρκωτικών και οι θάλασσες με πνιγμένους αθώους μετανάστες; Πώς;

Στο συνέδριο καμάρωναν οι «επιστήμονες» και δεν έβλεπαν την ώρα για τα πολυτελή δείπνα και τις δεξιώσεις για να συνεχίσουν τα κουτσομπολιά που σιγοψυθίριζαν στην αίθουσα, την ώρα που γίνονταν οι ανακοινώσεις των παιδιών. Τα παιδιά που τούς έκαναν για τελευταία φορά τη χάρη να μιλήσουν στο συνέδριο, πριν την απόλυσή τους και την άνευ όρων παράδοσή τους στα χέρια των αδηφάγων εργολάβων, με μεροκάματο των 250 ευρώ.

https://www.google.gr/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&docid=LIyfqL-kRQdIhM&tbnid=Sf1BxsycXrKbFM:&ved=0CAMQjhw&url=http%3A%2F%2Fwww.ellada.net%2Fepirpal%2Fgr_conference.php&ei=_DmfUufwIonnswaPl4CYCQ&bvm=bv.57155469,d.Yms&psig=AFQjCNHHB-Lw-koplWhV0BO31PMYBEwd6A&ust=1386253171775774

Τις ίδιες όμως ώρες που στην πρωτεύουσα ελάμβανε χώρα το συνέδριο , στο νησί είχαν ήδη ακυρωθεί οι ίδιοι και η Υπηρεσία τους υποκύπτοντας στις παράλογες ορέξεις των εργολάβων, κάτω από μηχανικό εκσκαφέα βαρέος τύπου που απειλούσε να συνθλίψει τα κορίτσια που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν το κύρος της αρχαιότερης Υπηρεσίας του ελληνικού κράτους και το δημόσιο αγαθό της πολιτιστικής κληρονομιάς, μετατρέποντας τις εορτές του συνεδρίου σε θλιβερό μνημόσυνο, εν αγνοία των συνεδριαζομένων.

Και τα κορίτσια,ολομόναχα στο νησί, άρχισαν να ονειρεύονται το ωραίο και ηδονικό υπερωκεάνειο του πληθωρικού και ανθρώπινα υπερρεαλιστή Αντρέα Εμπειρίκου, ξεκινώντας τον ηρωικό και πένθιμο απόπλου προς το δικό τους Μεγάλο Ανατολικό.  

Καληνύχτα σας.

Ο αξιότιμος κύριος Ε

Φιγούρα επαίτη: 

Παντελονάκι ημίκοντο  παλαιάς κοπής, ξεβαμμένο,

κατά προτίμηση μπεζ.

Παπουτσάκι λιωμένο, μονόχρωμο καλτσάκι, κατά προτίμηση τρύπιο.

Βαδίζει ελαφρώς παραπαίων, από μια αδιόρατη ευτυχία,

 σκορπίζοντας ατάκες κλισέ, άκυρες

Θα μπορούσε να είναι έως και συμπαθής

αν δεν απέπνεε εκείνη την θλιβερή  αίσθηση μιζέριας. 

Σκοτεινός, τσιγκούνης.

Το πρωί συνδιαλέγεται με εργολάβους,

κηδειών, δημοσίων έργων, παντός είδους εργολάβους.

Το απόγευμα συνομιλεί με κουκουλοφόρους του παρακράτους

για τα προς το ζην.

Φτηνά, ταπεινά θελήματα με σκοτεινό ίδιον όφελος

για τα προς το ζην.

Συχνάζει χαριτωμένος έως και συμπαθής  σε εκδηλώσεις

 όπου προσφέρονται διάφορα  είδη μπουφέ

πλαστικά φαγητά, ό, τι νάναι.

Δεν ξοδεύει.  

Συγκεντρώνει τα προς το ζην,

χωρίς ενδιαφέρον για το ευ ζην.

Υπηρετεί το σύστημα στην πιο παράλογη και βρώμικη εκδοχή του

επαίτης, οσφυοκάμπτης,  χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας.

Όχι δεν είναι άστεγος,

δεν είναι άνεργος.
Επιστρέφει σκυφτός, νωρίς το  βράδυ, στο κρύο του σπίτι,

κρύβει στο σαπισμένο στρώμα του τα αργύρια της ημέρας

και κοιμάται ήσυχος, μετρώντας πόσους έχει στείλει στο απόσπασμα.