Σάββατο 17 Αυγούστου 2013


                              Διαφορές...

Μεγαλώσαμε μέσα σε μια μεγάλη αγκαλιά που μύριζε σαπούνι και άνθη λεμονιάς


 ατενίζοντας το φως της  ανατολής που ξεπηδούσε μέσα από περήφανα βουνά.


 Μάθαμε ότι τις νύχτες δεν υπάρχουν φαντάσματα 
 ούτε κακές μάγισσες. Mας έλεγαν παραμύθια
με κάστρα,  


ελαφάκια


 και νεράιδες.


Και εμείς ονειρευόμασταν έναν κόσμο καλύτερο από των παραμυθιών, πέρα μακριά στη θάλασσα που φαινόταν από τα παράθυρα των κάστρων


ή  πιο πέρα, πίσω από τα ψηλά βουνά.  


Τα καλοκαίρια, από τα παλιά ξύλινα μπαλκόνια, ατενίζαμε  έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό

                             
 και η σκέψη μας ταξίδευε με παλιά καράβια, ακούγοντας ιστορίες σοφών ανθρώπων 
 που ταξίδευαν μαζί με εμπόρους και ναυτικούς ποιητές από την ευρυάγυια* Αλεξάνδρεια ... γελώντας με τρικυμίες και ναυάγια... με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας. 


Μεγαλώσαμε με μυρωδιά ρίγανης και δυοσμορίνης, 
πλάι στην πέτρα


Οι μνήμες μας ευωδίαζαν πράσινο σαπούνι και εκλεκτό Imperial Leather, πάντοτε με μια διακριτική ευωδιά από εκχυλίσματα λεμονανθών 


Μεγαλώσατε σε ξένες αγκαλιές που δεν μύριζαν άνθη λεμονιάς και
σαπούνι.  Μπορεί να ήταν ακόμη και αγκαλιές γκουβερνάντας με βαρύ άρωμα γαρδένιας ή μυρωδιά από τηγανητά ψάρια, δεν ξέρω.

Efteling_Spookslot_hoofdshow.jpg

Μεγαλώσατε μακριά από την ανατολή και το φως, σε  σπίτια σκοτεινά που μύριζαν μούχλα και ναφθαλίνη, σε κήπους περιφραγμένους με ψηλούς μανδρότοιχους.

cf84cf81ceb9ceb1cebdcf84ceb1cf86cf85cebbcebbceafceb4ceb7cf82-ceb8ceb5cf8ccf86cf81ceb1cf83cf84cebfcf82-ceb3cebacebfcf85ceb2ceb5cf81cebd

 Φοβόσασταν τις μάγισσες γιατί τα παραμύθια σας ήταν γεμάτα τρομακτικές γριές που κατασπάραζαν παιδάκια. Δεν είχατε ελαφάκια και κάστρα παρά μόνον παλάτια.
http://www.youtube.com/watch?v=ZbXniZnbVgY 
Καθόσασταν σε δερμάτινους καναπέδες και μεγαλώνατε με ιστορίες για χρυσάφι, πολύ  χρυσάφι, κλεμμένο από τάφους αρχαίων βασιλιάδων. Έτσι μεγαλώσατε, χωρίς μόχθο, χωρίς αγάπη, χωρίς βουνά και θάλασσες, 

 ArticleImage_26061-jpg.jpg

σε θολά νερά που  προσπαθούσαν εις μάτην να μιμηθούν τις ρωμαϊκές πισίνες, χωρίς όνειρα,


και  το χειρότερο απ΄όλα, χωρίς να έχετε δει ποτέ τον γαλαξία και τα αστέρια, αφού δεν σας άφηναν να βγαίνετε έξω τα βράδυα και να παίζετε στις γειτονιές του φεγγαριού με τα άλλα παιδιά.


Εμείς μεγαλώσαμε  αλλιώς, διαβάζοντας βιβλία σε παραλίες ερημικές, ξυπνώντας πρωί για να δούμε το φως της Ανατολής και να κολυμπήσουμε σε θάλασσες ανοικτές ή για να ανεβούμε στα ψηλά βουνά, μαζί με τα άλλα παιδιά  που μοιράζονταν τα ίδια όνειρα, όπως τότε στην οδό Φιλολάου 24Α, στο Παγκράτι....


 Και να ξέρετε  καλά ότι: 
Α,  όχι δεν ταιριάζουνε σ΄εμάς αυτά... 
Το αίμα της Συρίας και της Αιγύπτου 
που ρέει μες στες φλέβες μας να μην ντραπούμε, 
να το τιμήσουμε και να το καυχηθούμε** 
γιατί εμείς μεγαλώσαμε αλλιώς...
________________________________________________________________________________
* Κ.Π. Καβάφη, Ανέκδοτα ποιήματα 1882-1923, Ἑμπορος Αλεξανδρεύς,σελ. 45,  **Επάνοδος από την Ελλάδα, σελ. 159. Aθήνα 1977: Ίκαρος.